Τι πρέπει να γνωρίζετε για τη συμμόρφωση του πιστοποιητικού PSD2 Ένα νέο κανονιστικό πρότυπο στην ΕΕ απαιτεί επιπλέον μέτρα ασφαλείας για τις τράπεζες και τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ειδικών Εγκεκριμένων ψηφιακών πιστοποιητικών.

Ποια είναι η αναθεωρημένη οδηγία για τις υπηρεσίες πληρωμών (PSD2); Στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας προσπάθειας για την αύξηση της ασφάλειας, της ιδιωτικής ζωής και της αξιοπιστίας των ηλεκτρονικών πληρωμών που διασχίζουν τα σύνορα των χωρών της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέπτυξε την αναθεωρημένη οδηγία για τις υπηρεσίες πληρωμών (οδηγία της ΕΕ 2015/2366, γνωστή και ως PSD2) αποτελέσματα τον Ιανουάριο του 2018. Η οδηγία αποσκοπεί ...

• Συμβολή σε μια πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματική ευρωπαϊκή αγορά πληρωμών
• Δημιουργία ίσων όρων ανταγωνισμού για τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών (PSP) σε ολόκληρη την ΕΕ
• Να καταστήσει τις ηλεκτρονικές πληρωμές πιο ασφαλείς
• Παροχή πιο συνεκτικής προστασίας των καταναλωτών
• Το PSD2 καλύπτει πολλές πτυχές της αγοράς ηλεκτρονικών πληρωμών, αλλά εισάγει κυρίως ενισχυμένα μέτρα προστασίας της ιδιωτικής ζωής και των επιγραμμικών μέτρων ασφάλειας που πρέπει να εφαρμόζουν οι τράπεζες και οι υπεύθυνοι PSP που αναπτύσσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες στην ΕΕ.

Γιατί χρειάζομαι πιστοποιημένα πιστοποιητικά για το PSD2; Στο πλαίσιο του PSD2, τα ψηφιακά πιστοποιητικά χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό τραπεζών και PSP, για την επαλήθευση των ρόλων για τους οποίους έχουν χορηγηθεί άδειες, για την κρυπτογράφηση των επικοινωνιών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, για την παροχή σφραγίδων σε δεδομένα ή συναλλαγές. Λόγω της ευαισθησίας των συναλλαγών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, τα κανονιστικά τεχνικά πρότυπα PSD2 (RTS) ορίζουν ότι μόνο τα πιστοποιητικά eIDAS που εκδίδονται από έναν πάροχο ειδικών υπηρεσιών αξιοπιστίας (TSP) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναγνώριση των PSP.

Υποχρέωση συμμόρφωσης πιστοποιητικού PSD2 Τι είδους πιστοποιητικά χρειάζομαι για συμμόρφωση με το PSD2; Πιστοποιητικό για έλεγχο ταυτότητας ιστότοπου (QWAC) που χρησιμοποιείται με το πρωτόκολλο ασφάλειας μετασχηματισμού (TLS) όπως ορίζεται στο IETF RFC 5246 ή στο IETF RFC 8446 για την προστασία δεδομένων σε επικοινωνίες μεταξύ παρόχων και για τον προσδιορισμό του ποιος ελέγχει τα τελικά σημεία.